ارسال کالا از یک کشور به کشور دیگر می تواند مخاطراتی در بر داشته باشد و به همین دلیل اتاق بازرگانی بین المللی در سال 1920 در پاریس تأسیس شد. برای نخستین بار این اتاق در سال 1933 طی اجلاسی در شهر وین در هفتمین کنگره خود مقررات یکسانی را چاپ و تدوین نموده و پس از آن برای سایر موارد نظیر اسناد وصولی، اسناد حمل ، بیمه و غیره نیز مقرراتی منتشر نمود. در سال 1936 برای اولین بار اصطلاحات حاکم بر بازرگانی وضع شد که به INTERNATIONAL COMMERCE TERMS = INCOMERMS معروف شد. در سال 1980 اتاق بازرگانی بین الملل در نشریه 345 شرایط و مبانی تجارت را مشخص نموده و در سال 1990 با تجدید نظر در اینکوترمز نشریه 460 منتشر شد. در تاریخ 1/1/2000 نشریه شماره 560 منتشر که مفاد آن از تاریخ مزبور تاکنون ملاک عمل بانکهاست و هر سال اصلاحات و تعدیلاتی در آن اعمال می گردد که آخرین نسخه موجود مربوط به 14 آوریل 2010 می باشد.
اینکوترمز 2000 مشتمل بر 13 عنوان بوده و به چهار گروه E، F، C ، D تقسیم بندی شده است.
گروه E
در این گروه فروشنده، کالا را در محل کار خود به خریدار تحویل می دهد. در این بخش فروشنده با کرایه حمل کاری ندارد. نمونه بارز در این گروه EXWORKS است که بهترین روش برای فروشنده و بدترین نوع برای خریدار است.
گروه F
در این گروه فروشنده کالا را به حمل کننده تحویل می دهد. مثلاً تحویل کالا در بندر مبدأ بدون تقبل کرایه حمل، در این بخش، حمل می تواند با کشتی، کامیون و در بعضی موارد با هواپیما صورت پذیرد. در این گروه انعقاد قرارداد حمل بر عهده خریدار خواهد بود.
(FREE ON BOARD)FOB, (FREE ALONGSIDE SHIP) FAS, (FREE CARRIER) FCA
در این گروه قرار می گیرند.
گروه C:
در این گروه فروشنده باید قرارداد حمل را منعقد کند، بدون تقبل خطر فقدان یا خسارت وارده به کالا یا هزینه های اضافی ناشی از اتفاقاتی که پس از حمل و ارسال کالا رخ می دهد.
(COST AND FREIGHT) CFR, (COST INSURANCE AND FREIGHT)CIF, (CARRIAGE PAID TO) CPT, (CARRIAGE AND INSURANCE PAID TO)CIP
در این گروه قرار می گیرند.
گروه D:
این گروه در ایران کمتر استفاده می شود. کلیه مسئولیت ها و هزینه های تعریف شده تا آوردن کالا به کشور مقصد به عهده فروشنده است.
(DELIVERD AT FORNTIER) DAF, (DELEVERED EX SHIP) DES, (DELIVERED EX QUAY) DEQ, (DELIVERED DUTY UNPAID)DDU, (DELIVERED DUTY PAID)DDP
از انواع این بخش هستند.